Ostatnia pielgrzymka Jana Pawła II do Polski rządzonej przez komunistów rozpoczęła się 8 czerwca 1987 r. Władze obawiały się antyrządowych demonstracji i wystąpień środowisk opozycyjnych. Papież miał po raz pierwszy odwiedzić kolebkę „Solidarności” czyli Trójmiasto. Ważnym punktem wizyty, na który zwracali uwagę nawet tajni współpracownicy bezpieki, miała być modlitwa Papieża przy grobie ks. Jerzego Popiełuszki na warszawskim Żoliborzu.

Oficjalnym powodem przyjazdu Papieża do Polski miał być jego udział w II Kongresie Eucharystycznym w Warszawie oraz beatyfikacja Karoliny Kózkówny i bpa Michała Kozala. Była to trzecia wizyta Papieża-Polaka w Ojczyźnie, która przebiegała pod hasłem „Do końca ich umiłował”. Od 8 do 14 czerwca Ojciec Święty odwiedził Warszawę, Lublin, Tarnów, Kraków, Szczecin, Gdynię, Gdańsk, Częstochowę i Łódź. Ekipa gen. Jaruzelskiego wiązała z przyjazdem Jana Pawła II do Polski nadzieję na poprawienie swojego wizerunku w oczach świata oraz złagodzenie napięcia społecznego. Komunistyczne władze obawiały się wystąpień środowisk opozycyjnych i demonstracji antyrządowych, szczególnie na Pomorzu, gdzie Papież miał zawitać po raz pierwszy. Nie bez znaczenia był również fakt, że Papież miał w planach odwiedzić grób ks. Jerzego Popiełuszki, zamordowanego przez komunistyczną tajną policję polityczną oraz to, że beatyfikowana Karolina Kózkówna była ofiarą rosyjskiego żołnierza.

Działania podjęte przez komunistyczną bezpiekę w ramach operacji „Zorza II” miały nie tylko zabezpieczać wizytę Papieża, ale były też pretekstem do represjonowania osób i środowisk nieprzychylnych władzy. Funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa inwigilowali środowiska opozycyjne, rekwirowali materiały o treści antyrządowej i prosolidarnościowej, wobec osób szczególne niewygodnych stosowano areszty prewencyjne.

Od: Instytut Pamięci Narodowej